Monography Series Nikon-BOZAR #1
Annemie Augustijns
Salon van horizontalen en verticalen
Download pdf
De Monography Series presenteert jaarlijks het werk van een fotograaf die in België leeft. Voor de eerste editie selecteerde een multidisciplinaire jury het werk van Annemie Augustijns (1965°, Brasschaat).
De tentoonstelling 'Salon van horizontalen en verticalen' is een compilatie van verschillende reeksen van de kunstenares. Vanaf 2000 reisde Augustijns meermalig naar Oost-Europa en maakte foto's in; Oost-Duitsland, Hongarije, Letland, Polen en Litouwen. Deze beelden tonen hoe architectuur een symbolische rol speelt in de stad en de politieke en sociale overtuigingen van een communistisch tijdperk uitdrukt. Augustijns biedt ons een blik op de absurde constructies en interieurs die lange tijd achter het 'IJzeren gordijn' verborgen bleven. We zien televisietoestellen in een Skoda museum in Tsjechië, ze werken niet. Een vreemde opstelling van stoelen in een sanatorium van Slovakije of een meteoriet, tentoongesteld in een verloren ruimte van het natuurhistorisch museum van Berlijn.
Deze reeks uit Oost-Europa wordt geconfronteerd met beelden van architectuur uit de jaren 1950' en 1960' in België. Na de tweede wereldoorlog kent België een periode van rust en heropbouw. Een decennium later, in de jaren 1960', explodeert de economie en wordt het land één van de meest welvarende plekken ter wereld. Bij dit optimistisch klimaat, hoort ook een levendige architectuur. Een ludiek modernisme waarin kleuren en decoratieve vormen het functionalisme verlevendigen, kenmerkt de typologie van vele nieuwe gebouwen. Augustijns ging op zoek naar de architecturale getuigen van deze periode en brengt deze objectiverend, maar zeker niet rigoureus in beeld. Opvallend zijn de beelden van kleurrijke studenthuisjes van de VUB, gebouwd door de architect Willy Van Der Meeren of van reusachtige appartementsblokken in Gent, een truck van ijsboerke levert er net ijsjes aan.
Een beeld van een kolossaal cultureel centrum in Piestany in Slovakije confronteren met een speels, modern optrekje voor singles in de Arteveldestraat in Brussel levert iets bevreemdend op. De Europese architectuur getuigt nog steeds van een geschiedenis waarin Europa verdeeld was, één deel gebukt onder een streng communistische regime, een ander deel profiterend van een economische heropleving en sociale revoluties. De modernistische architectuur leefde voort in beide systemen, éénmaal bloedserieus, andermaal hedonistisch, maar vandaag beide in een staat van verval. De tentoonstelling presenteert een beeld van migranten die een onderkomen zoeken in een vervallen gebouw aan het Noord Station in Brussel ... de azuurblauwe eternietplaten van de gevel kondigden nochtans een zorgeloze zomer aan.
Het werk van Augustijns stemt tot nadenken over geschiedenis en over vervlogen utopische idealen, maar evenzeer over de fragiele schoonheid van de 20ste eeuwse modernistische architectuur. Uit haar werk spreekt immers een gevoelsmatige liefde voor deze bouwkunst. De modernisten ontwierpen gebouwen die vandaag nog; vreugde, weemoed, hoop en naïviteit oproepen. Zij staan er nog steeds als een triomfantelijk gebaar of een vormgegeven verlangen. Via de fotografie wil Augustijns deze verloochende plekken vereeuwigen en samenvoegen tot een nieuw verhaal. Het werk van Augustijns is immers meer dan kunst, het is ook een document, een architectuurgeschiedenis die iets vertelt over de stijl van deze gebouwen, of over de slijtage die hun verdwijning aankondigt ... hopelijk is voor het prachtig salon van horizontalen en verticalen ook een toekomst weggelegd.
CHRISTOPHE DE JAEGHER
Monography Series Nikon-BOZAR #1
Annemie Augustijns
Salon van horizontalen en verticalen
Download pdf
Each year, The Monography Series presents the work of a photographer who lives in Belgium. For its first
edition, a multidisciplinary jury selected the work of Annemie Augustijns (1965°, Brasschaat).
The exhibition 'Salon van Horizontalen en Verticalen' is a compilation of different series of works by the
artist. In 2000, Augustijns started making a number of trips to Eastern Europe and took photos in
countries such as East Germany, Hungary, Latvia, Poland and Lithuania.
This photos show how architecture plays a symbolic role in towns and expresses the political and social
beliefs that are prevalent during a communist era. Augustijns gives us a chance to witness the absurd
buildings and interiors that were hidden for a long time behind the Iron Curtain. We see television sets in
a Skoda museum in the Czech Republic, but they don't work. A strange arrangement of chairs in a
sanatorium in Slovakia or a meteorite exhibited in a room tucked away in the Natural History Museum in
Berlin.
This series from Eastern Europe is shown face to face with photos of architecture from the fifties and
sixties in Belgium. After the Second World War, Belgium went through a period of calm and
reconstruction. A decade later in the sixties, the economy exploded and the country became one of the
most prosperous places in the world. And where there is a climate of optimism there is always living
architecture. A playful form of modernism in which colours and decorative shapes bring alive the
functional aspects and set the tone for the style of many new buildings. Augustijns went in search of
architectural witnesses of this period and she reveals them to us in objective but definitely not rigorous
photos. The photos of colourful student houses of the VUB (Free University of Brussels), built by the
architect Willy Van Der Meeren are particularly striking or those of huge apartment blocks in Ghent, ice
creams being served from an IJsboerke van.
By bringing a photo of a colossal cultural centre in Piestany in Slovakia face to face with a playful,
modern building for singles in Arteveldestraat in Brussels, the artist disorientates us.
European architecture continues to bear witness to a history in which Europe was divided, one part under
a strict communist regime, another with the good fortune of being able to profit from economic recovery
and social revolutions. The modernist architecture exists today in both systems - one deadly serious, the
other hedonistic. But both are in a state of decay today. In the exhibition is a photo of immigrants looking
for accommodation in a derelict building close to the North Station in Brussels - and yet the bright blue
Eternit tiles of the facade are the herald of a carefree summer.
Augustijns' work is designed to encourage us to reflect on history and bygone utopic ideals, as well as on
the fragile beauty of 20th century modernist architecture. Her work also expresses a sensitive love of this
architecture. The modernist design buildings that continue to evoke a sense of joy, melancholy, hope and
naivety today. They rise up like triumphant gestures or the symbols of a desire for design. Augustijns'
objective in presenting these photos is to immortalise these disavowed places and to integrate them into
a new story. Her work is about more than art, it is also a document, a history of architecture that tells us
something about the style of these buildings and about the signs of wear and tear that announce their
disappearance. A great future hopefully awaits the 'Salon van Horizontalen en Verticalen'.
CHRISTOPHE DE JAEGHER